Dwergroei is een afwijking die bij veel rassen voorkomt en ook in de humane wereld geen onbekend fenomeen is. Bij honden worden een aantal rassen bewust gefokt op dwerggroei, bijvoorbeeld teckels en bassets. Dat dwerggroei ook voorkwam bij de Dalmatische hond was ons bekend, alleen niet in welke mate. Zoals vaak bij afwijkingen wordt daar binnen een populatie niet heel erg open over gesproken en daardoor waren wij op de hoogte van 1 geval die lang geleden geboren was. Dat het probleem vele malen groter was ontdekten wij later.
In 2015 lieten wij een van onze teven dekken door een reu uit Engeland en zagen we enorm uit naar de geboorte van dit nestje. Er werden 4 levende pups geboren, waarvan 1 teefje die bij ons bleef wonen. Mildred was een prachtige pup en precies wat we voor ogen hadden gehad met de dekking. Ze had meer massa en substantie dan onze andere pups en dat was exact wat we zochten. Echter, toen zij 3 a 4 maanden oud was ontdekten we dat haar voorpoten anders groeiden dan we gewend waren, we dachten dat het wel weer bij zou trekken. Tot we een aantal weken later haar broertje op een wandeling zagen en hij bleek dezelfde afwijkende stand van zijn voorpoten te hebben. Dit was het begin van een lange medische molen voor beide pups.
Na maanden onderzoek en tegen verschillende muren op te zijn gelopen omdat dwerggroei bij de Dalmatische hond geen bekend fenomeen was, werden we eindelijk serieus genomen en werd er een afwijking in de voorpoten van Mildred en Gus geconstateerd. Beide pups waren inmiddels 6 maanden oud en hadden ernstige vergroeiingen in hun onderbenen wat Radius Curves wordt genoemd. Er was nog steeds geen diagnose van dwerggroei, ondanks dat het meerdere keren door ons werd geopperd bij de specialisten. Mildred ging als eerste onder het mes en Gus volgde een aantal weken later, eerst de ene poot en daarna, als ze weer een beetje op de been waren, de andere. De revalidatie was voor beide honden lang (8 weken per poot), maar ging wel voorspoedig. Wekenlang zaten ze met hun pootjes in het verband en mochten ze geen gekke dingen doen, wel moesten ze de poten belasten.
Bij de laatste controle voor haar pootjes en de orthopeed haar weer zag werd de diagnose dwergje eindelijk uitgesproken. Niet dat we daarmee verlost zouden zijn van de medische molen, die begon weer opnieuw, het was nu wel duidelijk wat er met Mildred en Gus aan de hand was. Mildred is door tal van onderzoeken gegaan om uit te zoeken waar zij en haar broertje nu precies aan leden en de uiteindelijke diagnose is chondrodysplasie, een afwijking die autosomaal recessief vererft en dus van beide ouders afkomstig is. Hierna begon de papieren speurtocht naar hoe dit heeft ontstaan en met behulp van een aantal andere fokkers in Nederland en Scandinavië konden we het een en ander in kaart brengen. Zo bleek het aantal geboren dwergen uit tientallen te bestaan in plaats van die ene waarvan wij op de hoogte waren. Ook konden we de route die het verantwoordelijke gen hiervoor zou hebben afgelegd door de generaties heen, in kaart brengen en konden we een lijst met known carriers produceren. Zo’n lijst is een belangrijk gegeven in de fokkerij aangezien je niet wilt dat er nog meer pups geboren worden met een dergelijke afwijking. Dwerggroei binnen de populatie is ook een verraderlijk iets. Niet alle dwergen hebben dezelfde uiterlijke kenmerken of dezelfde afwijkingen. Er zijn hondjes waar bijna niets aan te zien is, en er zijn hondjes waarbij de afwijking vele malen erger is dan bij Mildred en Gus en alles daartussen in.
Op dit moment is er nog geen DNA test beschikbaar waarmee Dalmatische honden getest kunnen worden op het gen verantwoordelijk voor de dwerggroei. Daar wordt wel hard aan gewerkt. De afgelopen jaren hebben wij op verzoek van 2 Universiteiten in Scandinavië bloed samples van diverse honden (ruim 100 buisjes bloed) opgestuurd waarmee onderzoek wordt gedaan. De voortgang is veelbelovend en we hopen dat er binnen afzienbare tijd resultaat geboekt wordt.
Met Mildred en Gus gaat het goed. Ze zijn inmiddels ruim volwassen (op het moment van schrijven 8.5 jaar oud) en hebben geen noemenswaardige gezondheidsproblemen gehad buiten een sterilisatie en castratie. Gus is nog steeds gelukkig bij zijn eigenaren Peter en Irene, die wij ontzettend dankbaar zijn dat ze zo ongelofelijk veel van hem houden en Mildred is onze koningin. Zo klein als ze is, ze heeft de touwtjes in onze roedel stevig in haar pootjes en heeft een enorme persoonlijkheid. Waarschijnlijk compenseert ze op die manier haar grootte. We houden van haar en hopen dat nog heel lang te mogen doen.
Het uitgebreide verhaal over Mildred en haar afwijking kunt u hier lezen.